Afgelopen woensdag sloot ik een hoofdstuk af. Een hoofdstuk vol microscopische details, eindeloos geduld en de magie van mechanische horloges. Met de afronding van de opleiding Uurwerktechniek Horloges 1 kwam er een einde aan maanden van sleutelen, meten, opnieuw proberen en – laten we eerlijk zijn – af en toe diep zuchten. Maar vooral groeide de fascinatie voor het ambacht, en die drijft me verder.

Lang stilzitten is er niet bij, want komende woensdag start het volgende avontuur: Uurwerktechniek Horloges 2. Dit keer duiken we dieper in de wereld van automaten en datumsystemen. De mechanische precisie van een automatisch uurwerk – hoe een rotor beweging omzet in energie – heeft me altijd gefascineerd. Net als de ingenieuze mechanismen achter datumcomplicaties. De uitdaging wordt groter, en dat is precies wat ik wil en veel zin in heb.

En dan is er nog iets. Iets wat sluimerde in de achtergrond, maar de afgelopen maanden steeds concreter werd. Deze cursussen bleken meer te zijn dan alleen leerzame ervaringen – ze zetten een proces in gang. Een proces waarvan ik binnenkort meer ga delen. Voor nu laat ik het bij een gedachte: soms brengt tijd je precies waar je moet zijn.
⏳